Юртимиздаги адабий-маънавий вазият тубдан ўзгариши муқаддас, ўлмас бадиий асарларни холис, ишонарли, илмий талқин этиш имконини берди. Натижада ўзбек адабиѐтшунослига бадиий асарга ѐндашувнинг янги кўринишлари, талқиннинг янги кўринишлари кириб кела бошлади ва халқимиз бадиий асарларни ўқиб, тушуниб, ҳис қилиб улар юзасидан мушоҳада қилиб, таҳлил ва талқин қила бошлади. Таҳлил ва талқин нафақат ҳозирги ўзбек адабиѐти, балки мумтоз
адабиѐтимиз, жаҳон адабиѐти ноѐб намуналарининг асосли таҳлил, теран талқини орқали миллий мафкура, истиқлол ғоясини ѐритиб бериши мумкин. Зеро, ―таҳлил ва талқинлар-бадиий асар баҳосини белгилашдаги бош мезон [B.Nazarov, A.Rasulov, Q.Qahramonova, Sh.Axmedova, 2012: 341] саналади.
В данной статье представлено научно-теоретическое обоснование формирования коммуникативной компетентности через исследовательскую деятельность студентов, выявления педагогических условий и доказательства ее эффективности путем эксперимента.